ఏమి జరిగిందంటే ఏమి చెప్పను !
సుడిగాలి ఉధృతానికి విరిగిన శకలాలని
నేల కొరిగిన శిధిలాలని నెమ్మనెమ్మదిగా
ఒక్కొక్కటే ఏర్చి పేర్చుకుంటున్నానని చెప్పనా !
విరిగిన శకలమే కదా అంటావేమో
అది నా ఆత్మస్థైర్యమని నీకు తెలియదా ?
ఆ శిధిలాలలో నేల కొరిగిన
నేను అనే నా అస్తిత్వం నీకు కనిపించలేదా ?
నీకు ఎలా తెలుస్తుందిలే ? బలహీనత
నీ కళ్ళకు గంతలు కట్టింది కదా !
మనసు మరుగున మృదుత్వం
కారుణ్యరహితంగా కాఠిన్యాన్ని సంతరించుకుంది కదా !
నేను చేసిన తప్పేంటి ?
నన్ను నేను
ఎన్నిసార్లు ప్రశ్నించుకున్నా
ఎన్నెన్ని వేళల నిలదీసుకున్నా
అనంత సూన్యం బావురుమన్నది
విలువలు అవసరం లేదంటున్న సమాజాన్ని
ఇవిగివిగో వీటిని పాటించమనడం
ఎంతటి నిర్హేతుకం !
నిశ్చయమే లేని గమనానికి
గమ్యం విడమరచి వివరించడం
ఎంతటి నిశిద్ధం !
ఓ బాటసారి బాట నీది గమ్యం నీది
గమనం నీది కానీ స్వప్నం నాది
అందుకే నా స్వప్న విరచిత
నవ గీతికలకు ఈ నీ అపస్వరాలు
అందుకే నా స్వప్న విరచిత
నవ సాదృశ్యానికి ఈ నల్లటి రంగుల మరకలు
ఒక జీవితానికి సరిపోయేటంత కన్నీటి వరదలు
చివరి వరకు మిగిలిపోయే తుషార చారకలు
సుడిగాలి వెళ్లిపోయిందని సంతసించనా
తను పేర్చిన అక్షర నష్టాన్ని నెమరు వేసుకుని
లెక్కకట్టి పరితపించనా ?
అక్షరాల గాయాలు నిరంతరం బాధిస్తుంటే
మందే లేని కాలంతో పయనించనా ?
మానని వ్యథ మారని మనిషి
తీరని దాహం సమాధానమే లేని ప్రశ్న
నన్ను ఈ నిర్గమనమైన దారిలో
అందరికి అగుపించని పూతోటలో
అంతర్ పయనంలో ఆత్మ శోధనలో
నిస్సంగత్వం తోడైన శాంతి బాటలో
నడిపిస్తుందని తెలుపనా !
సమాజ స్రవంతి తీర్చని దాహార్తి
నాలో అంతర్వేది తీర్చిందని చెప్పనా ?
గురుతర బాధ్యత -----బోధకుని నిరంతర వ్యథ
వికలమైన విద్యా వ్యవస్థ ------పతనమయే విద్యార్ధి దిశ
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి