????......

 

ఏమి జరిగిందంటే ఏమి చెప్పను !

సుడిగాలి ఉధృతానికి విరిగిన శకలాలని 

నేల కొరిగిన శిధిలాలని నెమ్మనెమ్మదిగా 

ఒక్కొక్కటే ఏర్చి పేర్చుకుంటున్నానని చెప్పనా !

విరిగిన శకలమే కదా అంటావేమో

 అది నా ఆత్మస్థైర్యమని నీకు తెలియదా ?

ఆ శిధిలాలలో నేల కొరిగిన 

నేను అనే నా అస్తిత్వం నీకు కనిపించలేదా ?

నీకు ఎలా తెలుస్తుందిలే ? బలహీనత 

నీ కళ్ళకు గంతలు కట్టింది కదా !

మనసు మరుగున మృదుత్వం  

కారుణ్యరహితంగా  కాఠిన్యాన్ని సంతరించుకుంది కదా !

నేను చేసిన తప్పేంటి ?

 నన్ను నేను 

ఎన్నిసార్లు ప్రశ్నించుకున్నా 

ఎన్నెన్ని వేళల నిలదీసుకున్నా 

అనంత సూన్యం బావురుమన్నది 

విలువలు అవసరం లేదంటున్న సమాజాన్ని

 ఇవిగివిగో వీటిని పాటించమనడం 

ఎంతటి నిర్హేతుకం !

నిశ్చయమే లేని  గమనానికి 

గమ్యం విడమరచి వివరించడం

 ఎంతటి నిశిద్ధం !

ఓ బాటసారి బాట నీది గమ్యం నీది 

గమనం నీది కానీ స్వప్నం నాది 

అందుకే నా స్వప్న విరచిత 

నవ గీతికలకు ఈ నీ అపస్వరాలు 

అందుకే నా స్వప్న విరచిత 

నవ సాదృశ్యానికి ఈ నల్లటి రంగుల మరకలు 

ఒక జీవితానికి  సరిపోయేటంత కన్నీటి వరదలు 

చివరి వరకు మిగిలిపోయే తుషార చారకలు 

సుడిగాలి వెళ్లిపోయిందని సంతసించనా 

తను పేర్చిన అక్షర నష్టాన్ని నెమరు వేసుకుని 

లెక్కకట్టి పరితపించనా ?

అక్షరాల గాయాలు నిరంతరం బాధిస్తుంటే 

మందే లేని కాలంతో పయనించనా ?

మానని వ్యథ మారని మనిషి 

తీరని దాహం సమాధానమే లేని ప్రశ్న 

నన్ను ఈ నిర్గమనమైన దారిలో  

 అందరికి అగుపించని పూతోటలో 

అంతర్ పయనంలో ఆత్మ శోధనలో 

నిస్సంగత్వం తోడైన శాంతి బాటలో 

నడిపిస్తుందని తెలుపనా !

సమాజ స్రవంతి తీర్చని దాహార్తి 

నాలో అంతర్వేది తీర్చిందని చెప్పనా ?

 

గురుతర బాధ్యత -----బోధకుని నిరంతర వ్యథ 

వికలమైన విద్యా వ్యవస్థ ------పతనమయే విద్యార్ధి దిశ 

Refraction

                

                                         పరావర్తనం 

గతించిన కాలవాహినిలో జ్ఞప్తికలు దీపికలై  

స్వీయ చరిత్ర పై వెలుగులు ప్రసరిస్తుంటే 

నిశిలో నీడకై  వెతుకులాట 

నిరర్ధక నిరపయోజనాలై

 నిజం కేవలం నేడే అంటుంటే  

ఓ రూపం  అజరామరమై 

కలకాలం నిలుస్తుందనుకుంటే 

చెదరి రూపురేఖలు వేరైన  సారూప్యత

 కొనసాగింపై  

ఆగర్భతిమిరాంధకార గుహలో 

వెలుగై  దైవమై 

వెలసిన  ప్రతిబింబము చెరగనీకుమా 

కాలగమనమా !  చిత్తచాంచల్యమా !            

PRATHI SRUSTI

              

                                                                     ప్రతిసృష్ఠి 

                భావనలు వర్షిస్తే మనసుల్ని స్పర్శించే 

  

                మృదువైన కవిత కలం నుంచి జాలువారితే 

                   

                భువి ఆసాంతం జయించిన 

                  కవి హృదయస్పందనం  

కనులను  చేరిన క్షణం లోనే 

 రంగులద్దుకున్న కుంచె 

మనోనేత్రసౌధాలలో తివాచీలై  పరుచుకున్న 

బహు సుందర వర్ణ చిత్రం చిత్రీకరించి 

సౌందర్య సామ్రాజ్యానికి కిరీటం లేని

మహా రాజై విరాజిల్లు  

చిత్రకారుని నయన లాస్యం 

                                                  స్వరతరంగాలలో తేలియాడుతూ 

                                                   నవ  నాడులను మీటుతూ    

                                                   సప్త యోగ చక్రాలను స్పృశిస్తూ 

                                                   వాగేయ మేరువు ఆశీర్వాదంతో

                                                   గురుని ఆధారంతో  

                                                   సంగీత  సాగర మథనం కావించి 

                                                   కీర్తనల అమృతం చిలికి 

శ్రోతల్ని అమరులని  మైమరపించే 

గాయకుడి తన్మయత్వం 

గంధర్వలోకం పై దిగ్విజయం 

ప్రాప్తించిన  గాన  గాంధర్వ సాధనా సప్తమం   

                                                         రాళ్ళలో రాగాలు పలికించి 

                                                        రసజ్ఞత పొందుపరిచి 

                                                      కంటి మెరుపులు వింటి  విరుపులు 

                                                       నున్నదనం లాఘవంగా  చెక్కి 

                                                         ఉలితో   వివరాలు విశదీకరించి  

                                                              శిల్ప కళతో కట్టిపడేసే శిల్పి 

                           కళాత్మక  జగ్గత్తుని   శ్వాప్ణికమో సత్యమో మనకే మిగిల్చే

                                                           తరతరాలుగా నిలిచే సృష్టి 

                                                    అమోఘ  ప్రతిసృష్టిని   ప్రతిష్టించే

                                                         సుందర స్వరాజ్యాలను 

                                                       గెలిచిన శిల్పి  సజీవ దరహాసం   

                                      

                       పరమానందం ఇటువంటి ఎన్నెన్నో అద్భుతమైన 

                                 మహా సామ్రాజ్యాలలో

                        నెలవై  ఉంటే పదవులకై వెంపర్లాడుతూ 

                        ధనంతో త్వమేవాహం అంటూ 

                          ఆనందం కోసం కరువ్వాచి

                       నలుదిశలా పరువులెత్తుతున్న 

                                    వింతలోకం 

                       

                                                   

గురుశిష్యో భ్యో నమః    

                              

ఓం  సహనా వవతు సహనౌ భునక్తు 

సహవీర్యం కరవావహై 

తేజస్వి నావధీతమస్తు మా విద్విషావహై 

ఓం శాంతి : శాంతి : శాంతి :

బ్రహ్మ మన ఇరువురినీ రక్షించు గాక 

మన ఇరువురను పోషించు గాక 

ఇరువురం శక్తి మంతులం అవుదుము గాక .... 

అని గురు శిష్యుల మధ్య పరస్పర శ్రేయోకామన 

పరస్పర శ్రద్ధ అవసరం 

ఈ జ్ఞాన ప్రక్రియ అంతా ఓ దానమో ఒక స్వీకరణో కాదు 

మహోదాత్తమైన  యజ్ఞమందు ఇచ్చేవారిలో పుచ్చుకునే వారిలో కూడా 

ఆ యజ్ఞానికి ఆత్మార్పణే సమిధలుగా సమర్పించే అంకిత భావం ఉండాలి 

గురు శిష్యుల మధ్య అనుబంధం అవగాహన అనుసంధానం లేనట్లయితే 

ఒకరి మనోభావన అవతలి వారి హృదయాన్ని స్పృశించదు 

మనసులోనుంచి రాని విద్య  అవతలి వారి మనసును తాకని విద్య 

అభ్యాసం అవుతుందే కాని అధ్యయనం కాదు 

పాఠం చెప్పడమంటే శిష్యుడితో జ్ఞాన యజ్ఞం చేస్తున్న గురువు తాను 

జ్ఞానం ధారయామిగా జ్ఞాన దాన యజ్ఞం చేయాలి 

అలా చేసిన వాళ్ళే ఋషులు 

జ్ఞాన బోధనకు కుటుంబ సమేతంగా అంకితమై

 జ్ఞాన ధారను తమ ధ్యానధారగా సాధన చేసి 

తరించి పోయింది  ప్రాచీన గురు గణం 

ఆ శిష్య గణం మరో తరానికి అందించేందుకు 

పరిపూర్ణ  సమర్థతను ప్రోగు మరియు ప్రోది  చేసుకుంటుంది

జ్ఞానం ఐకమత్యానికి అజ్ఞానం వైవిధ్యానికి దారి 

తీస్తుందంటారు  శ్రీ రామకృష్ణులు తామిద్దరి  మధ్య 

వైవిధ్యాన్ని  తొలగించి ఐకమత్యాన్ని కలిగించడమన్నదే 

శాంతి  పాఠంలోని  ప్రార్థన 

అప్పుడే  ఒక దీపం నుంచి  మరో దీపం వెలిగినట్లుగా

 గురు శిష్యుల  సమరస  సామరస పరస్పర సహకారం 

శ్రద్ద గౌరవాల ఉదాత్త మార్పిడి  గురు శిష్యుల సమిష్టి 

ఉద్యమంగా భాసిల్లి జ్ఞానం వ్యాపించి లోకాన్ని 

జ్యోతిర్మయంగా  చేస్తుంది 

గురువు శిష్యుడికి ఫలాన్ని అందిస్తే  దాన్ని ప్రసాదంగా 

ప్రపంచానికి వితరణ చేస్తాడు శిష్యుడు 

ప్రారంభం  దశలో  గురువనే  హిమవన్నగ  శృంగాన్ని

 తెరిపార చూడటం కూడా శిష్యుడికి  సాధ్యం కాదు 

అది గ్రహించే  జ్ఞాన భాస్కరుడైన గురువు శిష్యుడితో 

ఏకాత్మగా స్థితుడై  భేషజం లేకుండా అభేధ భావన 

చేస్తే తప్ప మమేకం కాలేమని ద్వేషరాహిత్యాన్ని శక్తి 

సముపార్జనను  కోరుతూ శిష్య సహితంగా 

శాంతి ప్రార్థన  చేస్తున్నాడు గురువు 

                                      ఓం తస్మై శ్రీ గురవే నమః